Blog: Mijn eerste open circle bij Jos

“Salsa, wat heb je weer met je haar gedaan ?”

Ervaring 

Ik kwam uit een grote multinational waar mijn uiterlijk belangrijk was en opvallen geen norm was. Waar er wordt gestreefd naar hoge verkoopcijfers en een lage loonkost. Je functietitel en het aantal cijfers op je loonfiche je eerste prioriteit worden. Daar is uiteraard niets mis mee, maar een functietitel en een klassieke bedrijfsstructuur doet wel iets met een mens. De grappige en extraverte ‘ik’ had plaatsgemaakt voor iemand die meer op het werk zat dan thuis. Ik werd een werkverslaafde. Toch probeerde ik mezelf te zijn. Zo vond ik altijd wel een uitweg: door opvallende sokken te dragen of door mijn haarkleur even vaak te veranderen als mijn sokken. Maar dit was niet genoeg. Ik voelde mezelf wegdrijven.

Na vijf jaar hard werken en een burn-out later besloot ik om een nieuwe weg in te slaan. Een uitdaging waar ik mijn creativiteit kon uiten en 100% mezelf kon zijn. Me belemmerd voelen door mijn functietitel was niets voor mij. Iedereen kent wel de vooroordelen van een financieel analist, ouderwets of saai. Dit weerspiegelt mijn persoonlijkheid niet.  

Zoektocht

Bij mijn zoektocht naar een nieuwe uitdaging kwam ik Josworld tegen. Tijdens het job interview viel voor de eerste keer de term “open circle”. Huh, open wat? Ik had een vermoeden dat Josworld een ommekeer ging zijn, maar dit had ik niet verwacht. Een “open circle” klonk als naar de psycholoog gaan met uw collega’s. Ook al werd mij het concept uitgelegd, toch leek het abstract.

Eerste Open circle bij Josworld

Het was D-day: ik kon mijn zenuwen niet meer tegenhouden. De angst voor het onbekende misschien? Het voelde een beetje zoals de eerste schooldag. Ik ben een analist: plannen maken, de inhoud beheersen zit in mijn genen. Het was tijd om naar de meeting te gaan. Ik ging het lokaal binnen en glimlachte van de stress. Wat kon ik anders doen? We zaten rond de tafel en er werd ons gevraagd om positieve/negatieve ervaringen en emoties al dan niet werk gerelateerd op een post-it te schrijven. Eén per één werd ons gevraagd om te delen wat we hadden geschreven en waarom. Niets moest en er waren ook geen verwachtingen. Eerlijk? Ik voelde me op mijn gemak bij cijfers niet bij emoties, bij het plannen niet bij het improviseren. Uiteindelijk liet ik mijn angst los. Went with the flow.  

Leerproces

Ik zag dat iedereen in dezelfde boot was. Iedereen ging één voor één aan de beurt. Het ging van een project die wat minder verliep tot wat er juist wel goed ging. Maar ook over het hebben van een hond op het werk en hoe het deze week ging met de kinderen. Het voelde als een safe space. Ik wist dat iedereen zorg ging dragen voor mijn emoties en mijn ervaringen. Mijn angst om beoordeeld te worden, mijn angst om mijn emoties openlijk te uiten zonder enige terughoudendheid verdween. Ik stelde me open met eerlijkheid naar iedereen toe, maar ook naar mezelf. Zo had ik het over hoe ik me onmiddellijk op m’n gemak voelde bij Jos, hoe ik het enorm apprecieer om mijn hond te mogen meenemen op het werk. En nog veel meer. 

Uiteindelijk hielp de open circle me om zaken los te laten, vanuit een andere perspectief te kijken en niet te focussen op details. Door mijn ervaringen te delen op een respectvolle en veilige manier. Ik zag hoe de groep open was over zijn fouten om er juist van uit te leren. Hoe door onze ervaringen en emoties te delen we er sterker voor staan als team. 

“Niets plannen kan soms het beste plan zijn!”